Ο Δρόμος σου είσαι Εσύ.

Όλα είναι εδώ, κι όλα για πάντα… Κάθε ταξίδι είναι γυρισμός…

Όλα είναι αλλού, κι όλα για λίγο… Όταν δεν ξέρεις πως ο δρόμος σου είσαι εσύ…

Αλκίνοος Ιωαννίδης

~ από erotas στο 28 Αυγούστου, 2009.

7 Σχόλια to “Ο Δρόμος σου είσαι Εσύ.”

  1. δεν ειναι παντα ετσι.ειναι μια ανειπωτη κατασταση που περιγραφεται με πεντε γραματα.ΑΓΑΠΗ.

  2. Έτσι είναι, Joana. ΑΓΑΠΗ. Αυτό βιώνουμε όσοι αγαπάμε άνευ όρων. Ευχαριστώ πολύ που πέρασες και για το σχόλιο.

  3. Μου ειπε οτι απο εδω και περα μονο ο εαυτος του και οτι το ιδιο πρεπει να κανω κι εγω…αλλα πως να βρω το δρομο του εγω οταν δεν υπαρχει εγω χωρις εσενα

  4. @emptyfeelings
    Με όλη μου την καρδιά, σού λέω τούτο: μην αναλώνεσαι σε πράγματα τα οποία είναι επιδερμικά. Γιατί δυστυχώς κάποιος από εκεί πάνω ψηλά μάς κάνει χοντρές πλάκες… Εκεί που αναλωνόμαστε με ασήμαντα πράγματα, μάς δίνει κάτι χαστούκια ξεγυρισμένα, που έχουν να κάνουν με απώλεια υγείας, με σοβαρές ασθένειες και με θάνατο, όπου τότε συνειδητοποιούμε πως αν έχουμε την υγεία μας, όλα είναι αντιμετωπίσιμα.. Σου το λέει μία γυναίκα που αγάπησε πολύ, και πόνεσε από χωρισμούς, αλλά τελικά άπαξ και έχεις την υγεία σου, τα υπόλοιπα είναι πολύ βατά (όπως λέγαμε και για τα θέματα των εξετάσεων στο σχολείο). Για να υπάρχει εμείς, δηλαδή εγώ κι εσύ, πρέπει το κάθε εγώ του κάθε ατόμου να είναι ώριμο και κατασταλαγμένο, αλλιώς όλα κινούνται στη σφαίρα του ονείρου για πολύ λίγο, μέχρι το ασθενέστερο εγώ εκ των δύο να φύγει… Σκέψου το και για ό,τι θέλεις, είμαι εδώ. Ξέρω να ακούω και ξέρω πώς νιώθεις… Been there, done that…

    • Σε ευχαριστω πολυ! Αυτα που γραφεις ειναι πολυ σωστα και ομορφα. Κρατιεμαι απο τη λογικη για να συνεχιζω μπροστα. Ειναι μερες ομως που ξυπναω και νομιζω οτι ολα οσα συνεβησαν τους τελευταιους μηνες ειναι ενα κακο ονειρο. Ενας απο τους μεγαλυτερους φοβους μου πηρε σαρκα και οστα. Ημασταν μαζι 9 χρονια απο τα 18. Δυο μηνες μετα δε ξερω αν ποναει περισσοτερο η συνειδητοποιηση της απωλειας η το πως ο αν8ρωπος σου μπορει να σε διαγραψει ετσι ξαφνικα και απολυτα απο τη μια στιγμη στην αλλη. Αυτο που με τρομαζει ακομα περισσοτερο ειναι τα σημαδια που δεν ειδα, δεν προαισθανθηκα. Παλιοτερα ημουν καπως επιφυλαχτικη προς τις πρωτες και παντοτινες αγαπες και οταν αφεθηκα απλα επεσα στο κενο.

  5. @emptyfeelings
    Η προσαρμογή στις καταστάσεις είναι το μέτρο της προσωπικής ωριμότητας. Αυτό ισχύει για όλες τις καταστάσεις, για όλες τις ανθρώπινες σχέσεις. Για να μπορέσω να καταλήξω σε τούτο το συμπέρασμα, έχω περάσει δια πυρός και σιδήρου. Κι ακόμα αντέχω. Προσπαθώ να μετουσιώνω τα κακά σε καλά. Δεν βγαίνει αλλιώς. Και δυστυχώς, η ζωή εκεί όπου αφήνεσαι, έρχεσαι και σ’τη φέρνει πισώπλατα. Επίσης, δυστυχώς, όσο υπέροχο θα ήταν να κρατά για πάντα η πρώτη αγάπη, η πρώτη σχέση, αυτό δεν συμβαίνει παρά σε ελάχιστες περιπτώσεις. Κράτησε τα καλά και πέταξε από το στόμα σου την πικρή γεύση του χωρισμού. Ο κάθε ένας από εμάς, όταν σχετίζεται με έναν άλλον άνθρωπο, πρέπει να ξέρει ότι η ελευθερία του σταματά εκεί όπου ξεκινά η ελευθερία του άλλου. Είναι η πραγματικότητα. Κι επειδή είμαστε πραγματικοί άνθρωποι και όχι φαντάσματα, οφείλουμε να κοιτάμε μπροστά και ψηλά, και όχι να σκύβουμε το κεφάλι και να περνάνε τα χρόνια χωρίς να τα ζούμε, πλημμυρισμένοι από φαντάσματα και αναμνήσεις. Η ευτυχία είναι στιγμές, γι’αυτό όλοι την αναζητούμε. Γι’ αυτές τις στιγμές είμαστε φτιαγμένοι. Για το λίγο. Άσχετα αν ονειρευόμαστε το πολύ & το για πάντα. Κάνε κουράγιο και έσω δυνατή. Τότε θα έρθουν τα πραγματικά όμορφα, που θα είναι τόσο κοντά στην δική σου ψυχοσύνθεση & ιδιοσυγκρασία, που ίσως τότε το για πάντα να είναι μία απτή πραγματικότητα. Σού το εύχομαι με όλη μου την ψυχή!

  6. Θανατοσ και ζωη εξαρτιωνται απο τη γλωσσα και οσοι αγαπουν αυτη θα γευτουν τουσ καρπουσ αυτησ

Σχολιάστε